رانش از درون، فراخوان از بیرون (به بهانه انعقاد قراردادهاى اخیر)
رانش از درون، فراخوان از بیرون (به بهانه انعقاد قراردادهاى اخیر) عبداللَّه موحد* منبع: ماهنامه ایران فردا، شماره۶۴، دی ۱۳۷۸ موسپیدان و میانسالان نیک به خاطر دارند که در دوران اوج انقلاب و ماههاى نخست پس از سرنگونى شاه، “برخورد با پایگاههاى امپریالیسم” و پاکسازى جاى پاى بزرگ بیگانه در اقتصاد ملى از آرمانهاى مشخص مورد تأکید جامعه و نیروهاى سیاسى رادیکال محسوب مى‌شود. )به سابقه این آرمان که با نهضت ملى و مصدق بزرگ هم‌پیوند است، اینک کارى نیست(. در پى تصرف سفارت آمریکا که بیست سال تمام از آن مى‌گذرد، ابتدا دانشجویان خط امام و سپس مجموعه نیروهاى چپ درون حاکمیت به قصد خلع شعار همه نیروهاى رادیکال سعى بر آن داشتند تا آرمان یاد …
رانش از درون، فراخوان از بیرون (به بهانه انعقاد قراردادهاى اخیر) ادامه مطلب
گزارش پیش رو، حاصل یک مطالعه‌ی میدانی توسط شهید هدی صابر به همراه سه تن دیگر از همراهانش می‌باشد که در سال ۱۳۷۸ در شهر مسجد سلیمان صورت گرفته است. در جمع‌بندی این گزارش آمده: «مسجد سلیمان بدون نفت مى‌تواند آینه ایران فرداى تهى ز نفت به حساب آید. موقعیت کنونى منطقه بدون نفت تلنگرى است به ذهن همه ایرانخواهان و مردم دوستان. هم آیند مسجد سلیمان بدون نفت، بى‌متولى است. همچنانکه اقتصاد ایران نیز بى‌متولى است. مسجد سلیمان در پایان مسیر و ایران بزرگ در میانه نزدیک به انتهاى مسیر. ایران بزرگ امید افزونترى براى گریز از لمس “وضعیت مسجد سلیمانى” دارد. در همین حال اهالى شهر از یاد رفته مسجد سلیمان ضمن شکوه غمگنانه از “نامردى تاریخ” انتظار “احیا” دارند. هم آنان ایده‌هاى خود را به قصد برون رفت از وضع موجود و احیاى مجدد مطرح مى‌کنند.»
«در این احوال که “اضطرار” و “دلشوره” تاریخى، دو عنصر بارز و تحمیلى دوران بودند و دولت ملى دغدغه و عزم اجراى قانون ملى شدن و تضمین بخشیدن به “آزادى” از طریق اصلاح قانون انتخابات مجلس و شهرداریها را داشت، براى برنامه مشروح و مطولِ ذهنى اقتصادى و وعده و وعیدهاى بى‌پشتوانه – بسان دیروز و امروز – جا و مکانى وجود نداشت. … بیست و هفت ماه و پانزده روز براى “عمل اقتصادى” زمانى است بس محدود. شناخت وضع موجود، مسئله‌شناسى، طراحى و تجویزِ تنها نیز به زمانى بیش از این نیاز دارد. هنر مصدق “عملِ در جا” و واکنش سریع در مواجهه با پى‌آمدهاى ابرام و پایدارى در قبال تحقق آرمان ملى شدن نفت بود. چرا که زمان در حال گریز، قدرت مانورى براى او باقى نمى‌گذاشت.»
