سخنرانی‌ها

درس عاشورا برای ما این است. خدا در مقام آموزش است و ما را آموزشی کرده. ما می‌توانیم آموزش بگیریم و آموزش بدهیم. آموزش عاشورا، دینامیسم سه‌گانه است. خدای سر طاقچه جریان‌های روشنفکری مذهبی، خدای کهکشان‌های جمهوری اسلامی، خدایی نیست که با ما در این میدان‌ها بیاید. چرا ما ایده دورانی نداریم؟ چرا نمی‌توانیم تاثیرگذار باشیم؟ چرا نمی‌توانیم کسی را بیانگیزانیم؟ چرا نمی‌توانیم خودمان را برانگیزیم؟ علتش این است که ارتباط ما با آن سر اصلی مثلث، ارتباط حداقلی است. نمی‌شود با یک خدای حداقلی، پروژه‌ی حداکثری پیش برد. خدا هم برای خودش وزنی دارد. سبک نیست که با تخیلات ما در پروژه‌ها بیاید. با برنامه، استراتژی، تئوری و انسجام ما در پروژه‌ها و پروسه‌های‌مان می‌آید. اگر نمی‌آید، [به خاطر این است که] ما در انسجام، سازماندهی و تئوری مشکل داریم. عاشورا، دینامسیم سه‌سر است؛ دینامیسم فرد؛ حسین. دینامیسم هستی و تاریخ. و دینامیسم «او».

امام حسین، یک باور دارد؛ خبر دارد و خبرش هم این است که زاویه‌ی انحراف منفرجه‌ای از پروژه‌ی محمد و علی و مشایعت‌کنندگانش رقم خورده؛ من آمده‌ام آن زاویه‌ی انحراف را سر جای اولش ببرم. اصلاح را صورت بدهم. پیرو خبر، متنی هم داشته است. خودش هم متن بوده. متنی هم می‌آورد. اما جز این‌ها، مایه را هم می‌گذارد. آن مایه‌ای که خدا در سرفصل خلقت آدم گذاشت، انسان‌ها هم در فصل‌های تحولی تاریخ، آن مایه را مصرف کرده‌اند، امام حسین هم آن مایه را مصرف می‌کند. مایه‌ای که امام حسین می‌گذارد – نه به عنوان اینکه ما یک فرد مذهبی یا شیعه‌ هستیم؛ نه ـ مایه‌ای است که دوز آن دوز کیفی‌ای است؛ این مایه به همه رسیده است.

درسی که ما از امام حسین می‌توانیم بگیریم، مشی‌ها در دوران می‌آید و می‌رود. بحث‌ها بر سر مشی امام حسین نیست، بحث سر شمشیر نیست، بحث سر سرنگون کردن این و آن نیست. بحث بر سر مکانیسم تحول است. مکانیسم تحول، ایده و عشق و روش و منش است و همه‌ی این‌ها در حقیقت مثل رباعی هستند. رباعی هم در ابتدا همین‌طور عنوان شد. سه مصرع هم‌وزن دارد، یک مصرع رها. هم‌وزن‌ها که ثابت هستند عشق و روش و منش است، آن چه رهاست، مشی است. یک روز این مشی و یک روز آن مشی؛ متناسب با شرایط و دوران پیش رو. پس تاکید بر امام حسین، صرفا تاکید بر مشی نیست.

آنچه در پی می‌آید متن کامل سخنرانی شهید هدی صابر در سالگرد درگذشت مرحوم آیت‌الله طالقانی در حسینیه‌ی ارشاد است که در شهریور ۱۳۸۵ ایراد شده است. این سخنرانی یکی از ماندگارترین سخنرانی‌های معلم شهید می‌باشد که دربردارنده‌ی جمع‌بندی مهمی از سوی شهید هدی صابر و آغاز مرحله‌ی جدیدی از زندگی مبارزاتی، فکری و اجتماعی ایشان است. در این سخنرانی شهید صابر تصریح می‌نماید که “ما هم راهی نداریم جز بازگشت به کتاب. مردان تغییر در ایران مردانی بودند که با کتاب زیستند. از کتاب منش بیرون آوردند. روش بیرون آوردند وسرود حیات. کتاب، کتاب مرگ نیست. خدا پاسبان گرزبدست سر چهار راه تاریخ مثل بیست و هفت ساله‌ی اخیر نیست. کتاب منشا حیات است.” متن کامل این سخنرانی در سالگرد درگذشت آیت‌الله طالقانی بازنشر می‌گردد.  

منبع: خبرگزاری ایسنا ـ سه‌شنبه ۲۷ دی ۱۳۸۴ سمینار «نقد و بازاندیشی گفتمان دینی» به مناسبت یازدهمین سالگرد درگذشت مهندس مهدی بازرگان به همت بنیاد فرهنگی مهندس مهدی بازرگان در حسینیه ارشاد برگزار شد. *** به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) هدی صابر طی سخنانی در این مراسم با اشاره به تحولات دهه‌ی اخیر که به گفته‌ی وی، ” علوم پایه راه را برای اعلام وجود علوم دیگر باز کرد” از این سال‌ها به عنوان سال‌هایی که امکان نظام‌مند و نهادمند شدن جهان در آن فراهم شده است، یاد کرد و با اشاره به وضعیت ایران در این دوران اظهار داشت: در این دوران ایران نظام‌یافته‌تر از گذشته می‌شود و از آن می‌توان به عنوان آغاز حیات گفتمان دینی …

سمینار نقد بازاندیشی گفتمان دینی ادامه مطلب

سخنرانی زنده‌یاد هدی صابر در سمینار نقد و بازاندیشی گفتمان دینی – ۲۷ و ۲۸ دی ۱۳۸۴ – رَبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَ أَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ. سلام دوستان و بزرگان، با کسب اجازه از بزرگان، به ویژه آقای مهندس سحابی. سنت خوبی را بنیاد [فرهنگی] بازرگان بنا نهاده مبنی بر اینکه بهانۀ تاریخی و مناسبت زمینۀ طرح نقد را فراهم کند. بحث را تحت عنوان «روش تفکر؛ از حلقه مفقوده‌های امروزین گفتمان دینی و نقش روش‌پردازانه بازرگان در ارتقای سطح گفتمان دینی در ایران» مطرح می‌کنم. ساختمان بحث سه‌عنصری است؛ مطلعی دارد؛ متنی و گلوگاهی. مطلع شامل یک گریز تاریخی به قصد ترسیم فضا است است. متن، طرح و بسط موضوع است و گلوگاه هم تلنگری به وضعیت اکنون جریان نواندیشی مذهبی.