دستنوشتههای هدی صابر در هفتهی منتهی به شهادت
آنچه در پی میآید دستنوشتههای هدی صابر در نخستین روز بازگشت به زندان پس از مرخصی نوروزی (چهارشنبه ۳۱ فروردین ۱۳۹۰) و سپس دستنوشتههای حدفاصل سهشنبه ۱۰ خرداد تا پنجشنبه ۱۹ خرداد است. دستنوشتههای ده روز اخیر مشتمل بر جریان درگذشت مرحوم مهندس سحابی و شهادت هاله سحابی و متعاقب آن، اعتصاب غذای هدی صابر به همراه امیرخسرو دلیرثانی است. دستنوشتهها تا یک روز پیش از شهادت صابر ادامه یافته است و افزون بر شرح حال و بیان مسائل جاری و روزمره در بند، مشتمل بر سیر تصمیم برای اعتصاب غذا، تبیین هدف از انجام آن و حواشی و مسائلی است که پیرامون این امر رخ داده است. مطالعهی این دستنوشتهها، میتواند تصویر روشنی از دلایل انجام اعتصاب غذا توسط هدی صابر ترسیم کند. در این نوشتهها، صابر مکرراً تصریح میکند که با انجام اعتصاب غذا نه در پی انجام عملی قهرمانانه است و نه اقدامی بدون محاسبه. در انجام این عمل، تعهد نسبت به جمع فراموش نشده، حتی تدبیر برای مسائل بند ۳۵۰ اندیشیده شده است. هدی صابر در پاسخ به درخواست برخی همبندیان برای پیوستن به اعتصاب غذای آنان، تصریح میکند: ”۱-بند ظرفیت ندارد ۲-بند سیاسی نیست و شکاف میافتد. ۳-ما مستقل عمل میکنیم و قصد موجافشانی در بند نداریم و توصیه به اعتصاب یا اقدام مشابه هم نمیکنیم و عنوان کردم اگر خواستند اقدامی انجام دهند با درنظر گرفتن ظرفیت بند و آسیب ندیدن جمع کل باشد“. در دستنوشتهی آخرین روز هدی صابر تصریح میکند که قصد دارند ابتدای هفتهی بعد (شنبه ۲۱ خرداد) با پیام عمومی، پایان اعتصاب غذای خود را اعلام کنند….
