واپسین نامه شهید صابر به خانواده
در سومین سالروز شهادت هدی صابر، واپسین نامه نگاشته شده از جانب وی برای اعضای خانواده که تبیین دلایل اعتصاب، جهت گیری و استراتژی آن است. صابر در این نامه تصریح می کند که «قصد قهرمانی و درگیری ندارم، اعتصاب فقط یک اعتراض است. حالم بسیار خوب است، نگران من نباشید. چپروی نمیکنم». متن کامل این نامه به همراه دست نوشته آن در ادامه می آید:


«به نام رفیق اول و آخر» مهندس سلام. روح رهایی طلبت بالاخره از پیکر خسته و کوفته ات، بیرون زد و پر گرفت. در رخ بی رخی با مرگ، اهل تقلا نبودی و سبکی روح را بر فرسودگی جسم ترجیح می دادی. شاید قطره قطره و درج به درج، جان فرسودن و خود مستهلک کردن، سخت تر است از یک لحظه جان دادن و روح رهاندن. مهندس خسته نباشی. از مصرف بی وقفه جوهر جان در طول زمان و در زنجیره مایه گذاری دوران به دوران در انجمن اسلامی دانشجویان دهه بیست، نهضت مقاومت ملی دهه سی، نهضت آزادی دهه چهل، حمایت از جوان اولان چهل – پنجاه، شورای انقلاب و مجلس و سازمان برنامه صدر انقلاب، کشتار تاریخی مهر ۵۸ در خزانه، نشر اندیشه در شرکت انتشار، موضع گیری یگانه در قبال برنامه تعدیل ساختار اقتصادی و ادغام در اقتصاد سرمایه داری جهانی، پخشانی «دیدگاه» توسعه درون زا در ایران فردا و نی ناله های یک دهه اخیر…
در بندی به سر میبرم که وضعیتی بهتر از بسیاری از زندانیان دارم!! همبندیانی که به اتهام یک بار حضور در اجتماعات خیابانی به ۳ تا ۶ سال زندان و به جرم دریافت یک ایمیل و پاسخ به یک تماس تلفنی، به اشد مجازات محکوم شدهاند. احکامی که به طور عمده توسط بازجوها و سربازجوها تعیین میشود و شعب، آن را تأیید میکنند. همچون حکم بدوی عماد بهاور عضو جوان نهضت آزادی ایران به مدت ۱۰ سال که در نوع خود هم هشدار به جوانان مایل به کار سیاسی است و هم تصفیه حساب تاریخی با نهضت آزادی. دو بزرگوار سپیدموی و چروکچهره؛ در حالی که دستگاه «قضا» را، ارادههای امنیتی و نظامی احاطه کردهاند، از شما انتظار اقدام، نامنتظر است. لیک انتظار آگاهیبخشی و تکاپو برای حراست از «جان»های در خطر «عدم» و عمرها و فرصتهای همبندیان و نیز دیگرانی که به جرم حمل «اندیشه» در دیگر زندانهای کشور به سر میبرند، برقرار است. هم چنان که سنت دیرینهتان بوده است.