«ویژه‌نامه «یاد یار: دکتر شبیری‌نژاد» به همت شهید هدی صابر به پاسداشت یاد و نام مرحوم دکتر سید علی‌اکبر شبیری‌نژاد در پاییز سال ۱۳۸۹ و در قالب نشریه‌ی چشم‌انداز ایران منتشر شد … این ویژه‌نامه علاوه بر آنکه حامل ارزش‌گزاری و ارج‌نهی بر نام و یاد یک متخصص ارزشمند و پاک دست است، مهم‌تر، ترسیم‌کننده‌ی یک الگو از بینش و روش و منش یک «کارشناس ملی» است. با کنار هم قرار دادن ویژهنامهی «یاد یار» و «جای خالی، جای سبز» (که به بازخوانی شخصیت و منش پهلوان تختی اختصاص داشت)، نقطه‌چینی از دغدغه‌ی شهید هدی صابر برای ثبت و ضبط تجربه‌ها بومی و انتقال تاریخ شفاهی به نسل‌های بعد را می‌توان مشاهده کرد».
فرزندان آدم را
آمدنی است
رحل اقامت‌افکندنی است
اثر بر جای گذاردنی است
و
رفتنی است
بِه است عبور سبک و خوش از این معبر
و بس بِه است یادگارهای ماندگار بر این بستر
جملات فوق، آغازگر ویژه‌نامه‌ایست با عنوان «یاد یار: دکتر شبیری‌نژاد» که به همت شهید هدی صابر به پاسداشت یاد و نام مرحوم دکتر سید علی‌اکبر شبیری‌نژاد در پاییز سال ۱۳۸۹ و در قالب نشریه‌ی چشم‌انداز ایران منتشر شد. دکتر شبیری‌نژاد از کارشناسان زبده و باسابقه‌ی سازمان برنامه و بودجه بود که برای سال‌های متمادی خدمات درخشانی را به عنوان کارشناسی ملی و مدیری کارآمد به جامعه‌ی ایرانی عرضه داشت. شهید هدی صابر در پاره‌ای از منازل مدیریتی و کارشناسی در کنار دکتر شبیری‌نژاد حضور داشت و از حاملان روش علمی و تخصصی آن مرحوم بود. به واسطه‌ی همین آشنایی و انس با شخصیت و روش تخصصی دکتر شبیری‌نژاد، پس از درگذشت آن مرحوم در سال ۱۳۸۸، شهید هدی صابر بر آن شد که فراتر از بزرگداشت یاد و خاطره‌ی دکتر شبیری‌نژاد، تصویرگر بینش و روش تخصصی آن مرحوم باشد و به همین سبب با مساعدت و همکاری نشریه‌ی چشم‌انداز ایران، ویژه‌نامه‌ای به این موضوع اختصاص یافت.
ویژهنامهی «یاد یار» در سه بخش تنظیم شده است: بخش نخست که به قلم شهید صابر می‌باشد، ارائه‌ی گزارشی از پیشینه‌ی حرفه‌ای و زندگی کاری دکتر شبیری‌نژاد را عهده‌دار است؛ بخش دوم با عنوان «دیدگاه‌های او» مشتمل است بر سه مقاله و یک مصاحبه که محصول قلم و اندیشه‌ی خود دکتر شبیری‌نژاد بوده‌اند؛ و در نهایت بخش سوم به «توصیف‌ها از او» اختصاص یافته که طی آن، علاوه بر نوشته‌های همسر و فرزندان، متخصصان و اندیشمندانی نظیر مرحوم مهندس سحابی، دکتر صالح‌خو، دکتر همایون‌پور، دکتر ستاری‌فر، دکتر مصّفا، دکتر رحیمی‌دانش، مهندس توسلی، دکتر اصلانی، سیروس نیرو، مهندس میرمعزی، دکتر رئیس‌دانا، دکتر توفیق، دکتر جیوار، دکتر حسن‌زاده، دکتر محمد قاسمی، دکتر راغفر، دکتر علیرضا رجایی، سعید مدنی و دکتر خضری دست به قلم شده و پیرامون شخصیت و روش کاری مرحوم شبیری‌نژاد آثاری را قلمی کرده‌اند. پایان‌بخش این بخش ویژه‌نامه نیز مقاله‌ایست از شهید هدی صابر در وصف منش و روش دکتر شبیری‌نژاد. صفحات پایانی «یاد یار» به آلبوم عکس‌های مرحوم دکتر شبیری‌نژاد اختصاص یافته است.
این ویژه‌نامه علاوه بر آنکه حامل ارزش‌گزاری و ارج‌نهی بر نام و یاد یک متخصص ارزشمند و پاک دست است، مهم‌تر، ترسیم‌کننده‌ی یک الگو از بینش و روش و منش یک «کارشناس ملی» است. با کنار هم قرار دادن ویژهنامهی «یاد یار» و «جای خالی، جای سبز» (که به بازخوانی شخصیت و منش پهلوان تختی اختصاص داشت)، نقطه‌چینی از دغدغه‌ی شهید هدی صابر برای ثبت و ضبط تجربه‌ها بومی و انتقال تاریخ شفاهی به نسل‌های بعد را می‌توان مشاهده کرد.
شهید هدی صابر در جلسات مقدماتی سلسله مباحث «هشت فراز، هزار نیاز» که به بازخوانی تاریخ معاصر ایران اختصاص داشت، ضرورت‌هایی برای مطالعه‌ی روشمند تاریخ برمی‌شمارد که پیگیری برای انتشار ویژه‌نامه‌های مذکور را نیز می‌توان تلاش برای تحقق این ضرورت‌ها تلقی کرد: «ایران کشور تاریخ شفاهی»، «فقدان نهاد مستقل پژوهش تاریخی»، «حافظه‌زدایی تاریخی»، «انقراض نسل صاحب حافظه تاریخی» و «گسست میان سه نسل (نسل متاخر، نسل میانی و نسل متقدم)» سرفصل برخی از این ضرورت‌هاست.
با مبنا قرار دادن چنین رویکردی بود که شهید هدی صابر برای ثبت و ضبط الگوهایی نظیر دکتر شبیری‌نژاد و پهلوان تختی کوشش می‌کرد و از پژوهش در اندیشه و زندگی این بزرگان، چیزی فراتر از گرامی‌داشت صرف یاد و خاطره را می‌کاوید. ویژهنامهی «یاد یار» را نیز باید در چنین خط سیری مورد بازخوانی قرار داد. اینک شما و متن کامل این ویژه‌نامه:
دریافت متن کامل «یاد یار» (ویژهنامهی دکتر شبیری‌نژاد) (Pdf)
