فریده جمشیدی
به نام او که بال داد، خصلت پرواز داد
هدی عزیزم باور نبودت بسیار سخت است. تولد ۵۴ سالگی ات مبارک. این سومین سالی است که باید تولدت را بر سر مزارت بگیریم. هدی جان امسال نیز هچون سالهای گذشته در روز تولدت بر سر مزار نورانی ات آمده و آنجا را با گلهای قرمز و بنفش و زرد آراسته و با اشک دیدگانمان مزارت را مشوییم تا باشد مرهمی بر دل زخمی ما.
در سال اخیر با بیماری های زیادی دست و پنجه نرم کرده ام. جایت سبز و خالی است. به من و فرزندانت حنیف و شریف عزیزمان برای پشت سر گذاشتن سختی های پیش رو کمک کن. همواره چشم به راه تو هستیم.
۲۳ اسفند ۱۳۹۲
همسر همیشه داغدارت
فریده جمشیدی
بالنده سروده مرا
در آستانه اوج به اسارت گرفتند
به هنگام منش اش
کندند پر از پرش
تا رسیدند به شاه رگ اش
اسارت پرنده روایت آهنگین من
بحبه هه تابستانی بود در آغاز فصل انگور
پر پر کردنش در هنگامه بهاری از ترانه
گیلاسهای سرخ و توت فرنگی های قرمز از غرور
هدی صابر