وقتِ ‌نو آغاز

پرینت
بازدید: 3534

«به نام رفیق جاوید»

[وقتِ ‌نو آغاز]

 

 

هنو تو چشات عشقه

رو گونه هات اشکه

هنو رو دوشت مَشکه

دنیا برات کشکه

         *

هنو تو رگات خونه

قلبت گل افشونه

هنو تو سینَه ت دشته

با عطر گل خونه

         *

هنو تو سرت فکره

ملات فکرت بکره

هنو ذهنت پر کاره

از دغدغه سرشاره

         *

هنو پنجرهَ ت بازه

پر از چشم انداره

هنو اُفقت هوره، پر شوره

نگات به دوره دوره

          *

هنو تو دِلت درده

 از مهر و کین آکنده

هنو زمزمهَ ت شعره

لبات سرود خونه

         *

هنو تو صدات زنگه

کلامت خوش آهنگه

هنو سلامِت سِلمه

پس پیشونیت رقصه

         *

هنو رو کولت باره

رو گُرده هات تسمه

هنو به پاهات خیشه

پنجه هات گرمِ شخمه

         *

هنو تو کَفِت بذره

بذرت پر محصوله

هنو دستات پُل وصله

تغییر برات اصله

        *

هنو یأس ازت دوره

یقین باهات جوره

هنو سرمایَه ت کاره

گَلِ گردنت داره

        *

هنو کُنج نگات رازه

سکوتت پر آوازه

هنو قدمِت پی راهه

دفترت پر سرمشقه

         *

هنو هم شَبات قَدره

ماه ایوونِت بَدره

هنو صبحت خروس خونه

سجادَه‌ت پر از پونه

         *

هنو ذاتت مسئوله

قولت بازم مردونه

هنو قرارات چفته

ساعتت هم میزونه

آهای ی ی ......

نیستی تو این قریه

غیبتِت محسوسه

کجا داری خونه؟

جات بسیار سبزه

         *

دِلِت خبر داره؟ قریه گرفتاره؟

فضاش غبار باره

خورشیدش بیکاره

ابرش بارون ناره

 

غنچهَ ش هراسونه

پرندَه ش بی بونه

کوهِ ش سرافکنده

رودش بی‌ترانه

       *

دلها پر از خونه

نگاها پریشونه

عَزما ترک خورده

عشقا رو ملخ خورده

       *

فکرا رو خواب برده

جسارت رو باد برده

انگیزه تو یَخدونه

ایده رو کلاغ خورده

     

دلم برات تنگه

آغوشم بروت بازه

فکرامون هم بنده

نبضامون هم سازه

        *

بین دو دستامون فاصله افتاده

اما امیدامون همچنان هم خانه

دلها به هم گیره

فاصله آب میره

        *

 

حتمی یادت مونده

نسل ما با تاریخ قول و قرار داره

برگرد که راه بازه

فکر کن درین باره

        *

گرچه سر راه

پُر سایه، شبح، زوزه

عبور ازین تنگه

راه کاری هم داره

         *

زمین که نیست سوخته

بَذرا که پاشیدی اون زیرا رقصونه

جامعه جان داره

انسان بن بست ناره

         *

خدا سبب سازه

منبع امکانه

یاری ش به اندازه

هادیِ کورِه راهه

        *

برگرد بیا خانه

این خانه ایرانه

مُلک ستارخانه

عروس نوبختش از امید بارداره

        *

بگذر ز دروازه

آرمان نیاز داره

آینده عطشانه

تاریخ امیدواره

        *

اسبامون چار نعله

وقت نوآغازه

انگیزه دمسازه

بیا روزنه بازه

         *

با نقد پرمایه، با نقد جانانه

از خود و از

با جمعبندی تازه

با مهندسی سازه

بیا روزنه بازه

وقت نو آغازه

 

(جمعه شب، بیست شهریور هشتاد و سه، اوین)